تنها کسی که می تواند به این سوال جواب دهد، خود شما هستید. البته این سوال، از آن سوال های سخت است. بعضی ها می گویند تصمیم در مورد داشتن فرزند دوم، حتی از داشتن اولی هم سخت تر است، چون حالا دیگر مسئله فقط داشتن یک بچه نیست بلکه تغییر دادن خانواده است. هر کودک جدیدی بر سبک زندگی تان، کار و درآمدتان، روابط فامیلی و دوستانه تان و البته روی کودک دیگرتان تاثیراتی دارد که قبل از تولد او باید به تمام این ها فکر کرده باشید. خیال نکنید زندگی با دو بچه، فقط دو برابر کردن همه سختی ها و شیرینی های زندگی با تک فرزند است؛ ماجرا خیلی پیچیده تر از این حرف هاست. اگر از دیگران بپرسید، همه در مورد زمان بزرگ تر کردن خانواده ایده هایی دارند؛ از پزشکان و دانشمندان تا دوستان و همسایه های تان. این وسط شما می توانید تمام حرف ها را بشنوید، جوانب مثبت و منفی را بسنجید و دست آخر تصمیم خودتان را بگیرید.
● فرزند دوم چه موقع؟
خیلی از والدینی که به فرزند دوم فکر می کنند، مسئله «اصلا آیا باید فرزند دومی داشت یا نه؟» را برای خودشان حل کرده اند و حالا درگیر حل مسئله «چه وقت باید دومی را بیاوریم؟» هستند. آنها به این فکر می کنند که چه فاصله ای بین بچه ها مناسب است؛ هم برای دو بچه و هم برای والدین شان.
محققان مختلف نتایج مختلفی را به دست آورده اند. در حالی که متخصصان زنان و زایمان می گویند برای بارداری دوم دست کم ۲ تا ۳ سال باید صبر کرد، بعضی تحقیقات روانشناسی نشان می دهد بهترین فاصله سنی بین دو کودک، کمتر از د۲و سال است. با این حال والدین اغلب بی توجه به تمام این حرف ها کار خودشان را می کنند!
● همه چیزهایی که محققان در مورد فاصله سنی ایده آل بین فرزندان می گویند کدام فاصله بهتر است؟
▪ بین یک و نیم تا ۵ سال: تحقیقات نشان می دهد فاصله کمتر از ۱۸ ماه یا بیشتر از ۵ سال بین دو بارداری، احتمال نارس بودن یا کم وزنی را در فرزند دوم بالا می برد. وقتی این فاصله خیلی کم باشد، ممکن است بدن مادر فرصت لازم برای تامین منابع تهی شده مواد مغذی و رفع استرس های بارداری اول را نداشته است. وقتی فاصله خیلی زیاد می شود، باروری زن پس از یک بارداری کاهش می یابد.
▪ بین ۲ تا ۱۰ سال: یک تحقیق دیگر نشان می دهد اگر بعد از تولد اولین فرزند ۱۸ تا ۲۳ ماه صبر کنید و بعد برای بارداری بعدی اقدام کنید، بهترین شرایط را برای سلامت نوزاد جدید تدارک دیده اید. این محققان می گویند نوزادانی که در کمتر از ۶ ماه پس از تولد فرزند قبلی بارور شده اند، به احتمال ۴۰ درصد نارس یا کم وزن خواهند بود. این تحقیق همچنین نشان می دهد فاصله سنی بیشتر از ۱۰ سال هم همین تاثیر را دارد.
▪ بین ۲ تا ۳ سال: یک تحقیق معتبر در دانشگاه کالیفرنیا امریکا نشان می دهد فاصله سنی ۲۴ تا ۳۵ ماه، از نظر پزشکی بهترین فاصله برای سلامت هر دو فرزند و مادر است.
کمتر از یک سال یا بیشتر از ۴ سال: یک پژوهش خانوادگی نشان می دهد فاصله کمتر از یک سال یا بیشتر از ۴ سال، برای ارتباط کودکان با والدین شان، رقابت بین فرزندان و عزت نفس هر یک، بهترین فاصله است. کودکان زیر یک سال، احساسی در مورد وضعیت منحصر به فرد خودشان ندارند، در نتیجه کمتر پیش می آید که با حضور یک تازه وارد مشکلی داشته باشند. همچنین بچه هایی که بیشتر از ۴ سال دارند، فرصت کافی را برای لذت بردن از توجه خاص والدین داشته اند و زندگی و شخصیت خودشان را شناخته اند.
● فرزند دیگرتان چند سالش است؟
هیچ جواب درست یا غلطی وجود ندارد. هرچند که تحقیقات علمی چیزهای مختلفی می گویند اما شاید شما هیچ مشکلی با این که دومی را یک هفته بعد از تولد اولی باردار شوید، نداشته باشید. بعضی ها دوست دارند هرچقدر که می شود صبر کنند، این طوری کودک شما کلی وقت برای تنها بودن با شما دارد و حتی می تواند در مورد داشتن بچه دوم نظر هم بدهد. بعضی های دیگر می گویند بچه های با فاصله سنی زیاد، در واقع دو تک فرزند هستند و هیچ وقت هم بازی هم نمی شوند و در دو دنیای متفاوت زندگی می کنند. با فاصله سنی کم دیگر لازم نیست نصف عمرمان را به بچه داری بگذرانیم و همه چیز در چند سال تمام می شود. مادرهای مختلف، حرف های متفاوتی دارند. بعضی ها از داشتن دو فرزند با فاصله زیاد راضی اند:« ۲ پسر من ۵ سال فاصله سنی دارند. من فکر می کنم این فاصله عالی است. وقتی پسر اولم به خوبی نیازهای اولیه مثل دستشویی رفتن و لباس پوشیدن و بازی کردن را یاد گرفته بود، پسر دومم به دنیا آمد. هرچند آنها زیاد با هم بازی نمی کنند، اما پسر اولم خیلی خوب از برادر کوچکش مراقبت می کند.»
بعضی های دیگر از فاصله سنی کم فرزندان شان راضی نیستند: «دو فرزند من دو سال اختلاف سنی دارند. من فکر می کنم هر چه فرزند اول بزرگ تر باشد، بهتر است، برای این که آن وقت مستقل تر شده است و می تواند از نظر احساسی و فکری با نوزاد جدید کنار بیاید. شاید بهتر بود فاصله سنی بیشتری بین دو فرزندم می گذاشتم. به خصوص رسیدگی به دو بچه که هر دو پوشک می شوند و نیازهای فیزیکی زیادی دارند، واقعا برایم سخت است. من که پیش از این حتی سر فرزند بزرگم داد هم نزده بودم، در این مدت به خاطر فشار زیاد دو سه بار کتک اش زده ام و فوری هم پشیمان شده ام.»
اما بعضی ها از فاصله سنی کمتر از این هم راضی اند: «۳ فرزند من هر کدام حدود یک سال و نیم با هم فاصله دارند. هرچند وقتی هر ۳ نوزاد بودند، بزرگ کردن آنها واقعا سخت بود، اما از برخی لحاظ فوق العاده بود. ۳ ۲ سال سختی کشیدم، اما بعد از دست عوض کردن پوشک و آروغ گرفتن برای همیشه راحت شدم. حالا آنها به راحتی هم بازی هم می شوند و خیلی ارتباط نزدیکی با هم و با من دارند. انگار که من یکی از بچه های خانواده هستم!»
● چند سال تان است؟
خوب یا بد، سن والدین و به خصوص مادر برای بچه دار شدن مهم است. اگر دیر ازدواج کرده اید و اولین بچه را هم دیر به دنیا آورده اید، شاید فرصت زیادی برای ایجاد فاصله سنی بین ۲ فرزندتان نداشته باشید. سن بیشتر از ۳۵ سال برای مادران، احتمال بارداری خطرناک را زیاد می کند. اگر فرزند اول تان را در ۳۲ سالگی به دنیا آورده اید، شاید بهتر باشد دومی را ۳ ۲ سال بعد بیاورید یا به کلی قید فرزند دوم را بزنید. اما اگر زیر ۳۰ سال هستید و مشکلی هم از نظر سلامت باروری ندارید، می توانید راحت تر در مورد اختلاف سنی فرزندان تان فکر کنید. در مورد سن بچه دار شدن با فرزندتان هم مشورت کنید. برای خیلی از مادر و پدرها اختلاف سنی با بچه های شان مهم است.
● وضعیت مالی شما چطور است؟
بله، این درست است که پول همه چیز نیست، اما مطمئنا وقتی خانواده شما بزرگ تر شود، خرج تان هم بیشتر می شود. در شماره ۳۲ شهرزاد یک پرونده در مورد هزینه های بارداری بود که می توانید به آن مراجعه کنید و این تازه فقط هزینه های بارداری است. خودتان می دانید که هزینه خورد و خوراک مادر شیرده یا شیر خشک نوزاد، پوشک، مراجعه به پزشک و خدای نکرده بیماری های احتمالی، لباس و چیزهای دیگر، چقدر زیادند. به یاد بیاورید که با تولد فرزند اول تان چقدر به بودجه خانوادگی تان اضافه کرده اید و پیش بینی کنید که تقریبا همان مقدار را (با احتساب تورم!) باید اضافه کنید. یک چیز دیگر هم هست، این که اگر شما دوباره به سر کار برگشته باشید و درآمدتان را به زندگی اضافه کرده باشید، دوباره برای مدتی خانه نشین می شوید و حتی ممکن است این بار نتوانید ظرف ۶ ماه (مرخصی زایمان) دوباره به کار برگردید، یا مجبور باشید به یک کار پاره وقت رضایت بدهید. آیا شما می توانید با کسر درآمد خودتان زندگی کنید یا سر کار برگردید و هزینه های مهدکودک فرزند دوم را هم بپردازید؟
● فرزند دیگر چطور زندگی شما را تغییر خواهد داد؟
مدتی بعد از تولد فرزند اول لازم است تا زندگی شما دوباره در یک وضعیت روتین دل نشین قرار بگیرد. آیا شما یک روش خاص تربیتی برای خودتان تعریف کرده اید؟ آیا بالاخره در خانه شما همه می توانند شب را تا صبح راحت بخوابند؟ شاید به جایی رسیده اید که دیگر شما و همسرتان وقت کافی برای همدیگر دارید. ممکن است شما دوباره به کار برگشته باشید و آن را خیلی دوست داشته باشید. این ها معیارهای مهمی برای فکر کردن به فرزند دوم هستند. حواس تان باشد، یک نوزاد جدید می تواند همه این شرایط را عوض کند. رسیدگی به نیازهای یک نوزاد کلی انرژی و زمان لازم دارد (یادتان که نرفته؟) و تازه فرزند اول تان هم باید با حضور یک خواهر یا برادر جدید کنار بیاید که بخش زیادی از این آمادگی را شما باید ایجاد کنید. ممکن است با تولد فرزند دوم، رفتارهای فرزند اول تان هم عوض شود (کمی لجبازی و یک دندگی و حسودی خیلی طبیعی است) و هرچقدر هم خسته باشید، نباید رفتارتان را با اولی تغییر دهید تا او فکر کند که دیگر دوستش ندارید! چیزهای دیگری هم هست؛ مثل ارتباط شما با دوستانی که بچه ندارند و خانواده های پر از بچه های ریز و درشت یا تعداد هم بازی هایی که فرزند اول تان دارد. بیشتر فکر کنید چیزهای بیشتری هم به ذهن تان می رسد.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
